عکاسی سفر
هر دو نقش مسافر و عکاس از اغاز اختراع عکاسی عمدتا در در زمینه ی مسافرتهای باستان شناسی یا جغرافیایی و همچنین در کنار نوعی از توریسم مستعمرانی طبقه ی متوسط اروپایی ارتباط نزدیکی باهم داشته اند بسیاری از عکاسان به شوق کشف سرزمین های دور دست تصاویر زیادی با خود به همراه اوردند که رویای معاصرانشان را درباره ی سرزمین های دور تحقق بخشند و همچنین به استوار سازی توانایی بالقوه ی زیبا شناختی و تجاری عکاسی منظره کمک کنند.
تحقیقات قوم نگارانه نیز به زودی یکی دیگر از ارکان مخصوص سفر شد به ویژه در عکسهای دزیره شارته از ویرانه های مکزیک و بومیان استرالیا به بلند پرواز ترین اقدام قوم نگاری کار ادوارد اس کرتیس بود که از سال 1899 بیش از چهل هزار عکس از قبایل سرخ پوست امریکای شمالی در مکانهای واقعی زندگیشان و همچنین در استودیو گرفت
داگرئوتیپ و بعد از ان کالو تایپ مناسب عکاسی سفر نبودند این حقیقت که صفحات حساس و کاغذها باید سریعا پس از نوردهی ظاهر میشدند مشکلات مربوط به حمل و نقل وسایل سنگین نظیر صفحات شیشه ای مواد شیمیایی دوربین های سنگین و چادرهای ضدنور مخصوص ظهور را دو چندان میکرد و با شروع 1850 صفحات کلودیون تر باید در همان محل عکاسی ساخته و استفاده میشد ظهور صفحات کلودین خشک و فرایند نقره ژلاتین به عکاسان در سبک کردن بار و اسان نمودن کارشان کمک کرد.
امریکایی ها از حدود سال 1860 توسعه ی غرب ان کشور را عکاسی میکردند معمولا فرایند دست و پا گیر کلودیون مرطوب را بکار میبردند از کسانی که دراین مسافرتهای بزرگ مطالعاتی دولتی به منظور اکتشاف وثبت غرب شرکت داشتند میتوان الکساندر گاردنر ویلیام هنری جکسون ادوارد مایبریج را نام برد.
تلاش های انها کلاس تجربی واقعی عکاسی منظره امریکایی شد.
تصاویر با شکوهی که انها از بیابان تهیه کردند اغلب تحت تاثیر کلارنس کینگ جغرافیدان بودند عکاسان امریکایی دوباره در دهه 1970 از بسیاری از مکانهایی که در این سفرها ثبت شده بودند بازدید کردند برای مثال ریک دینگوس به منظور روشن ساختن تغییرات محیطی و اجتماعی چشمم اندازهای معاصری از ان مکان ها تهیه کرد
عکاسی سفر در قرن بیستم شخصی تر و بیشتر منعکس کننده ذهنیت فردی بوده است. ادوارد وستون با استفاده از بورس گوگنهایم دو سفر در سال های 1938 و 1939 به غرب امریکا داشت.
اودر این سفرها با در امیختن دلمشغولی اش درباره مرگ و شهوت با منظره تصاویری تهیه کرد . همچنین برای مصور سازی کتاب برگهای علف والت ویتمن سفر دیکری در سال 1940 داشت. اخیرا عکاسان دوباره به مکتب سنتی رمانتیک المان و به شرح سفرها بیشتر بر فرهنگ های نا اشنا تمرکز دارند تا مکانهای خارجی روندی که در امریکاییها رابرت فرانک سفر مکزیکی برنارد پلوسو و نوجوانان حاشیه جامعه ی تولسای لری کلارک و سیاحت های جنسی تحریک امیز نن گلدین در دهه 1980 دیده میشود. عکاسی سفر برای ثبت زندگی معاصر کشورهای خارجی همچنان یکی از اشکال اصلی فتوژورنالیسم و نیز نوع مردم پسندی از عکاسی اماتوری باقی مانده است .