عکاسی انتزاعی
این سبک عکاسی در کل با ذات واقعی عکاسی در تضاد است. اصولا عکاسی انتزاعی یا آبستره به دو شیوه دیده شده است
بزرگنمایی در یک حالت خاص مثل فرم، بافت و ریتم یا استفاده از نمای بزرگی که در واقعیت موجود است و میتواند به صورت یک
اثر غیر واقعی خود را نشان بدهد. اگر شما یک اثری رو سیاه و سپید درآورید در اصل آن را انتزاعی کردید چون چیزی که در واقعیت دیده میشود رنگی است
از اوایل قرن نوزدهم و با ظهور کوبیسم عکاسها به دنبال اشکال هندسی در این سبک بودند و البته با استفاده از نظریات واسیلی کاندیسنکی در مورد آبستره به سمت مکتب مدرنیسم پیش روی کردند.
برای اولین بار الوین لنگدان کابورن در سال 1912 به تلاش افتاد تا عکسهای در زمینه انتزاعی ثبت کند او بیشتر سعی داشت با نزدیکی و ایجاد پرسپکتیوهای اغراق آمیز عکسهای انتزاعی خلق کند به علت علاقه شدید کابورن به عکاسی آبستره هر روز آثاری جدیدی را خلق میکرد.ورتوگراف اثری بود که بر پایه تأثیرات اپتیکی نور به دلیل انعکاسهای آینه و منشور توسط کابورن خلق شد.
علاقه شدید عکاسی آبستره باعث بوجود آمدن فرمالیسم فیگوراتیو شد که بیشتر در بدن انسان همانند نقاشی های کوبیسمی اثرات اشکال هندسی نمود پیدا کرد که این امر باعث شد بسیاری از عکاسان نظیر پل آوتربریج، لورا گیپلین شیوه نوینی از این نوع عکاسی را روایج دهند
عکاسی آبستره بعد از جنگ جهانی دوم در آمریکا جان تازه ای گرفت که بر همین اساس در سال 1958 در نیویورک نمایشگاه آبستره در عکاسی برگزار شد که نشان دهنده عقاید فرم گراها از مدرنیسم عکاسی تا ظهور اکسپرسیونیسم انتزاعی بود.